Psychoterapia dzieci i młodzieży skierowana jest do młodej osoby, która:
- często się boi, smuci, złości albo wycofuje,
- traci wiarę w siebie, porównuje się z innymi, czuje się gorszy,
- ma trudność z radzeniem sobie ze stresem – w szkole, w domu, wśród rówieśników,
- ma kłopot z emocjami – wybucha lub zamyka się w sobie,
- doświadcza napięcia, bólu brzucha, głowy, problemów ze snem (bez wyraźnej przyczyny),
- przeżywa stratę, rozwód rodziców, przemoc lub inne bolesne wydarzenia,
- potrzebuje wsparcia w lepszym rozumieniu siebie – np. w spektrum autyzmu lub z ADHD,
- ma trudności w relacjach z innymi – nie dogaduje się z rówieśnikami lub dorosłymi,
- nie chce chodzić do szkoły, izoluje się, przestaje się cieszyć tym, co wcześniej lubił,
- mówi o tym, że „nie chce już tak żyć”, „ma dość”, albo się okalecza.
Jeśli jesteś rodzicem i widzisz, że Twoje dziecko zachowuje się inaczej niż zwykle, wycofuje się, jest stale napięte lub „jakby go nie było” – to może być znak, że potrzebuje pomocy.
Nie musisz tego rozumieć od razu. Wystarczy, że nie zostaniesz z tym sam.
